Deze week kregen we via de opleiding de vraag serieus na te denken of we wel naar Ghana zouden gaan. De docent die ons mailde, had in het magazine Arts & Auto een bericht gelezen dat de Universiteit van Maastricht geen geneeskundestudenten meer naar Ghana stuurt vanwege recente overvallen op hun uitgezondenen. Verder geeft het Ministerie van Buitenlandse zaken een code 4 af, dat betekent dat in sommige gebieden van Ghana (noord-oost) het niet altijd veilig is. Er werd ons door de Hanze gevraagd deze informatie te lezen en dan de beslissing te nemen of we uberhaupt nog wel wilden gaan. Mmmm....
Wat de Hanze niet wist is dat wij al maanden op de hoogte waren van deze informatie en dat code 4 al langere tijd van toepassing is. En dat Ghana als een veilig land wordt ervaren door Nederlanders die er vaak komen. De Universiteit van Maastricht is de enige, die geen geneeskundestudenten meer stuurt, de andere universiteiten hebben geen actie genomen naar aanleiding van de berichten.
Dus, wat ons betreft is er nooit de vraag geweest of we wel zouden gaan. We gaan!
donderdag 30 juni 2011
vrijdag 24 juni 2011
Steeds meer spullen
Langzaam aan komen er steeds meer spullen op en rond de groeiende stapel die op een gegeven moment (en dat komt moment komt steeds sneller dichterbij) in onze bagage 'dragers' moet. Vandaag heb ik behalve de paspoorten met visa opgehaald, ook een reiskussentje en een geimpregneerde klamboe gekocht. Afgelopen week hebben we samen hartelijk staan lachen om een door Michelle geopperd idee om zo'n beschermnet met hoed als een imker draagt aan te schaffen tegen de muggen. Voor als we na zonsondergang over straat zouden moeten. In de outdoor winkel bleek dat ze die gewoon verkopen. Nou ja, niet voor een imker, maar wel om over je petje te hangen, zodat er geen irritant zoemend en vooral prikkende insecten in je nek of op je hoofd landen. Te gek, die heb ik dus een aangeschaft!
dinsdag 21 juni 2011
Een stukje Ghana in Den Haag
Vandaag zijn we voor onze visa naar Den Haag geweest. In de statige Laan Copes van Cattenburch tussen onder anderen de vertegenwoordigers van Irak en Costa Rica hebben we uren doorgebracht op nummer 70. Volgens Michelle om vast aan het vele wachten te wennen, zoals gebruikelijk in Ghana. Hoewel ze ter voorbereiding van eerdere reizen naar Ghana de enigste was op de ambassade - in de winterperiode - hing men vandaag net niet met de benen buiten.
Als in een rijtuig stonden in twee rijen vier 3-zits banken achter elkaar naar de voorzijde van de ruimte gericht. Daar een grote TV, waar volgens mij niemand naar keek, met een Afrikaanse voetbalwedstrijd. Boven de TV een groot portret van de president van Ghana, professor John Evans Atta Mills. Verder een heleboel mensen druk in de weer met pennen, lijm (voor de pasfoto's) en formulieren voor de aanvraag van visa.
Telkens als er iemand aan de beurt was, leek de kamer maar niet leeg te geraken. Elk onbezet plekje op de bank vulde zich meteen met een van de vele staande wachtenden.
Na ruim 2 uur werd ons nummer afgeroepen. En na 10 minuten bij de administratie en € 200,- lichter, zijn we met z'n vieren naar Scheveningen gereden om lekker te lunchen aan het strand. En Fréderique, mijn lieve en slimme vijf jarige heeft zich echt goed gehouden, die drie uren wachtend. In de auto op weg naar het strand merkte ze, terecht, op hoe saai het wel niet was geweest.
Op de foto kan je zien hoe ontzettend hard het waaide!
Als in een rijtuig stonden in twee rijen vier 3-zits banken achter elkaar naar de voorzijde van de ruimte gericht. Daar een grote TV, waar volgens mij niemand naar keek, met een Afrikaanse voetbalwedstrijd. Boven de TV een groot portret van de president van Ghana, professor John Evans Atta Mills. Verder een heleboel mensen druk in de weer met pennen, lijm (voor de pasfoto's) en formulieren voor de aanvraag van visa.
Telkens als er iemand aan de beurt was, leek de kamer maar niet leeg te geraken. Elk onbezet plekje op de bank vulde zich meteen met een van de vele staande wachtenden.
Na ruim 2 uur werd ons nummer afgeroepen. En na 10 minuten bij de administratie en € 200,- lichter, zijn we met z'n vieren naar Scheveningen gereden om lekker te lunchen aan het strand. En Fréderique, mijn lieve en slimme vijf jarige heeft zich echt goed gehouden, die drie uren wachtend. In de auto op weg naar het strand merkte ze, terecht, op hoe saai het wel niet was geweest.
Op de foto kan je zien hoe ontzettend hard het waaide!
vrijdag 17 juni 2011
Het aftellen is begonnen...
... voor onze reis naar Ghana. Er staan al tassen met spullen klaar her en der in onze respectievelijke huizen. Onze voorraad DEET is compleet, een zak met Hollandse snoepjes is gekocht en tandenpasta & -borstel (plus één extra, want je weet maar nooit) ingeslagen bij de Action. Een twijfelachtig hoge stapel leesboeken ligt op tafel, waarvan ik denk dat het er te veel zijn. Vermoedelijk zullen we geen tijd hebben te lezen.
Natuurlijk zijn er ook nog zaken die geregeld moeten worden, een geimpregneerde klamboe, een keuze uit mijn voorraad chirurgie boeken en een witte doktersjas, want die dragen we op de huisartsenpraktijk van het Gezondheidscentrum Asielzoekers nooit... En, oh ja, voor Michelle moeten we nog een handboek obstetrie bestellen bij de boekhandel.
Natuurlijk zijn er ook nog zaken die geregeld moeten worden, een geimpregneerde klamboe, een keuze uit mijn voorraad chirurgie boeken en een witte doktersjas, want die dragen we op de huisartsenpraktijk van het Gezondheidscentrum Asielzoekers nooit... En, oh ja, voor Michelle moeten we nog een handboek obstetrie bestellen bij de boekhandel.
Abonneren op:
Posts (Atom)