Vanochtend zijn we vertrokken vanuit Akosombo naar Accra. We zullen hier twee dagen verblijven voor we (zo'n 20 km buiten de stad) naar het Liberyan Refugee Camp in de plaats Buduburam gaan. We hebben dus afscheid genomen van het ziekenhuis.
Op de markt in Akosombo stonden we op de bus te wachten. Omdat het lang of kort kan duren, wachten is een van de compenties die we hier prima onder de knie hebben gekregen, stonden we een beetje rond te kijken naast onze koffers. Er kwam een grote 4-weel drive aanrijden met achterin (zo leek) een labrador. Toen de deur openging, bleek het een blatende geit te zijn. We moesten erg lachen, dat die achterin de auto zat. Het werd nog leuker! Er werd een kaartje gekocht aan het bureautje dat midden op het marktplein staat. De geit zou met ons mee naar Accra reizen... Maar de trotro (bus), die ondertussen was gearriveerd, zat al vol, ook de achterklep met bagage. Er werden wat koffers herschikt, wij moesten een tas op schoot nemen en voila, de geit paste net naast een koffer in de achterbak. Een vrouwelijke passagier ging zich beklagen over eventuele urine en poep die uit de geit zouden kunnen vallen, dus er werd weer met koffers geschoven. Uiteindelijk zat de geit naast Mieke haar hardtop koffer (zie foto).Tijdens de rit spraken we met de jongeman die de geit begeleidde. Aanstaande zaterdag is een feest om de voorouders te eren in Ghana, dat wordt hier overal gevierd met het offeren van een geit (aha). Omdat hij - de jongen, niet de geit - net is afgestudeerd aan de Universiteit in Accra en nog geen werk had als accountant, was hij door zijn familie naar Akosombo gestuurd om de geit te kopen (in Accra was het te duur). Hij liet ons de vergunning zien die de dierenarts had afgegeven voor het vervoer. Wij vertelden hem dat vee in Nederland zo niet vervoerd wordt. Bij het uitstappen in Accra, plaste de geit (opgelucht) de hele stoep onder. We zagen de vriendelijke jongeman met zijn geit in een taxi stappen (hiervan hebben we helaas geen foto).
Onderweg van Akosombo naar Accra kwamen we nog een bus met pech tegen, dit beeld wilden we jullie niet onthouden (zie foto).
De net afgestudeerde accountant hielp ons aan een taxi voor een keurige prijs naar ons volgende onderkomen. Na het instappen, maakte de taxi chauffeur een draai op de weg. Michelle zag een politieagent druk gebaren naar de taxi. De chauffeur zei dat er niets aan de hand was. Echter toen we 500 meter verderop bij een stoplicht stopten, werd de deur van de passagierszitting waar Michelle zat, opengetrokken door de politieagent. Hij schreeuwde: "get down!". Hij schreeuwde nog een keer: "get down!", terwijl hij Michelle indringend aankeek en druk gebaarde. Vanaf de achterbank, waar Mieke zat, zag het er mogelijk nog heftiger uit. Michelle vroeg waarom en bleef zitten (want ze had toch niets gedaan en we gingen zeker geen geld betalen!!). Hij schreeuwde steeds harder en ondertussen stond er ook aan de andere kant van de auto een gewapende politieagent. Toen zei hij dat Michelle onmiddelijk op de achterbank bij Mieke moest gaan zitten, omdat de chauffeur gearresteerd was.
Onder begeleiding van een rennende agent met wapen (tjeez!) naast de auto, een kwade agent voorin en heel veel publiek langs de kant van de weg, reden we de 500 meter terug naar de taxi standplaats, waar we alsof er niets was gebeurd in een andere taxi werden gezet met onze bagage. Voordat de eerste taxichauffeur werd afgevoerd, kon hij aan de tweede nog uitleggen waar we naar toe moesten. Met de adrenaline in ons lijf reden we naar ons nieuwe verblijf. Waar we met een wit wijntje hebben gevierd dat we veilig zijn aangekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten