Een stukje Ghana in Den Haag

Vandaag zijn we voor onze visa naar Den Haag geweest. In de statige Laan Copes van Cattenburch tussen onder anderen de vertegenwoordigers van Irak en Costa Rica hebben we uren doorgebracht op nummer 70. Volgens Michelle om vast aan het vele wachten te wennen, zoals gebruikelijk in Ghana. Hoewel ze ter voorbereiding van eerdere reizen naar Ghana de enigste was op de ambassade  - in de winterperiode - hing men vandaag net niet met de benen buiten.
Als in een rijtuig stonden in twee rijen vier 3-zits banken achter elkaar naar de voorzijde van de ruimte gericht. Daar een grote TV, waar volgens mij niemand naar keek, met een Afrikaanse voetbalwedstrijd. Boven de TV een groot portret van de president van Ghana,  professor John Evans Atta Mills. Verder een heleboel mensen druk in de weer met pennen, lijm (voor de pasfoto's) en formulieren voor de aanvraag van visa.
Telkens als er iemand aan de beurt was, leek de kamer maar niet leeg te geraken. Elk onbezet  plekje op de bank vulde zich meteen met een van de vele staande wachtenden.
Na ruim 2 uur werd ons nummer afgeroepen. En na 10 minuten bij de administratie en € 200,- lichter, zijn we met z'n vieren naar Scheveningen gereden om lekker te lunchen aan het strand. En Fréderique, mijn lieve en slimme vijf jarige heeft zich echt goed gehouden, die drie uren wachtend. In de auto op weg naar het strand merkte ze, terecht, op hoe saai het wel niet was geweest. 
Op de foto kan je zien hoe ontzettend hard het waaide!