Nachtdienst

Dit weekend hebben we twee nachtdiensten gedraaid met de arts assistent O&G. Het grootste gedeelte van de tijd was het erg rustig. Er waren twee vrouwen die flink weeen hadden, maar we hebben de bevalling hiervan niet meer meegemaakt. Wel hebben we kunnen oefenen met het bepalen van de ontsluiting en de grootte en de ligging van het kind in de buik, dat was nieuw voor ons. In de huisartsenpraktijk maak je dat tegenwoordig niet meer mee.
De moeders hebben hun kindjes allemaal in hun bed liggen. Soms moet je goed in het bed kijken of de vrouw die er ligt al is bevallen of dat ze nog zwanger is. De kindjes worden in een lakentje gevouwen dat op de hoogte van de borsten van de moeder ligt. Zo kunnen ze als ze honger hebben, meteen aanhappen. Het hoopje mens is dus niet altijd zichtbaar tussen de lakens van het bed en de nachtkleding van de mama's.
Een vrouw die al een dag weeen had, moest toch echt bijna gaan bevallen. Op de afdeling is een verloskamer, waar de verloskundigen van de afdeling de ongecompliceerde bevallingen doen. De vrouw vertelde aan de verloskundige dat ze na haar vorige bevalling voor controle naar het ziekenhuis ging en dat toen een van haar andere kinderen is verongelukt. Tijdens het oversteken werd ze aangereden en haar kindje overleed ter plekke. Het verhaal werd in Twi verteld en we zagen de verloskundige schrikken en de vrouw zachtjes huilen. De verloskundige vertaalde de treurige gebeurtenis voor ons. Heftig hoor.
Tijdens de controle zagen we een litteken op de buik van de vrouw, de verloskundige vroeg haar ernaar en ze zei dat ze een keizersnede had gehad bij haar eerste kind. Echter bleek naderhand dat ze er al twee had gehad en dat dat eigenlijk een contra indicatie was om normaal (vaginaal) te bevallen. En het ging helemaal niet goed met haar nu tijdens deze bevalling. Uiteindelijk moest de vrouw alsnog met spoed een keizersnede krijgen. Wat voor ons als studenten interessant was; het was bijzonder om bij te kunnen zijn. Helaas, voor de vrouw, kreeg ze een ernstige bloeding die bijna niet meer te stoppen was. Haar baarmoeder was gescheurd en moest helemaal verwijderd worden om haar te kunnen redden. Gelukkig was alles goed met haar kindje.
Om het bloedverlies aan te vullen kreeg ze een bloedtransfusie, 5 zakken. Het systeem is Ghana is als volgt: als je bloed krijgt, geef je bloed. De patienten worden er na de ingreep op aangesproken door de arts dat er bloed terug moet komen of dat ze er voor moeten betalen. Dan hoeft natuurlijk de patient geen bloed te geven, maar wel de familie. De patienten mogen pas weg als dat geregeld is. Ze zijn hier heel streng over.