Vanochtend hadden we samen met de rest van de medische staf om 7.30 u vergadering in het ziekenhuis. Alle andere ‘prescribers’ (wat voorschrijvers – van medicijnen – betekent en dat kunnen de artsen, physician assistants of arts assistenten zijn) hadden een lange dag en nacht gehad daarvoor, sommigen waren om 5 u ’s ochtends pas klaar met hun (dus bijna 24-uurs) dienst, dus iedereen nam bewust een relaxte houding aan. De spoedeisende patiënten van die nacht werden besproken. Na het overleg zijn we de algemene visite gaan doen in het hele ziekenhuis (alle afdelingen, uitgezonderd de O&G ward) met een groep van 11 mensen. Aan ieder bed stonden dus 11 man/vrouw medische staf en daar achter ook nog 1 of 2 verpleegkundigen op instructies te wachten. Aan de gezichten van de volwassen patiënten was niet te zien of ze onder de indruk of geïntimideerd waren door het reuze gezelschap. De kinderen echter zaten ons met grote ogen aan te staren (wat natuurlijk ook door onze blanke hoofden zou kunnen komen). De patiëntbesprekingen hebben het effect van een intervisie voor alle medici. Ieder bespreekt zijn eigen patiënt en samen wordt meteen gekeken hoe het beter of anders kan (bv. financieel aantrekkelijk voor niet of slecht verzekerde patiënten). Al met al een leerzame ochtend en veel dialoog over de verschillen in de medische zorg en behandelingen tussen Ghana en Nederland.
Het VRA guesthouse waar we als studenten verblijven heeft 3 slaapkamers, een keuken, een badkamer met bad/douche en toilet en een woonkamer. Het staat in Akosombo, in de wijk Upper Dam. We hebben security met wapenstokken (i.v.m. ‘thieves’) bij ons huis, beneden in de tuin, 24 u per dag. De mannen en vrouw (altijd samen met een mannelijke collega) van de security hebben ook een rol als conciërge. Omdat we ons huis graag zelf wilden schoonmaken, hadden we op de markt een emmer, bezem en dweil gekocht voor 15 Cedi (7,50 euro). Toen de dienstdoende security man ons uit de taxi zag stappen met de spullen, kwam hij hoofdschuddend naar ons toe. We hadden hem moeten zeggen dat het huis niet in orde is, zodat hij een schoonmaker van de VRA zou kunnen oproepen via de chef facilitaire dienst. Het is echt not done dat wij als medisch studenten zelf het huis gaan poetsen. Op zijn vraag wat we nog meer nodig hadden, probeerden we uit te leggen dat we waterkoker willen hebben om soep, koffie of thee te maken. Hij dacht dat we een kok wilde hebben en zei dat te gaan regelen. Gelukkig hadden we op tijd door dat we het Engelse woord ‘kettle’ moesten gebruiken. Het moet natuurlijk niet te decadent worden.
Gisteren probeerden we al een waterkoker aan te schaffen op de markt, zoals eerder verteld. Deze was te duur, dus toen we vandaag een tweedehands elektronica kraam ontdekten, hoopten we onze slag te slaan. Vervolgens werden er twee klapstoeltjes neergezet, zodat we konden wachten terwijl de stekker van de reeds gevonden ketel tussen een flinke stapel andere spullen gezocht werd. Onze blik viel op een stuk vloer waar 6 verlengsnoeren cq stekkerdozen lagen met welgeteld 27 mobiele telefoons die er lagen op te laden. Een wir war van snoeren lag er tussen. Michelle rook al iets vreemds (ze dacht dat het misschien een gebraden kippetje was). Terwijl de waterkoker werd getest, bleek dat er een berg met snoeren in de fik stond, geen gevogelte dus. In rap tempo werden alle stekkers los getrokken door twee mannen, aangestuurd door een volle Afrikaanse jonge vrouw die aanwijzingen gaf hoe dat te doen. Een gesmolten kluwen snoeren werd omhoog gehouden. De waterkoker was onbeschadigd uit de fik gekomen. Er werd water uit de koker in een schaal geschonken, waar onze handen in werden geduwd om te laten zien dat hij werkte. Hij werkte, niet zo fijn echter je handen in kokend water! Helaas hebben we hem moeten laten waar hij was, want de prijs van 45 Cedi was 10 Cedi duurder dan een nieuwe. Als het goed is hebben we er binnenkort een die door de VRA aan ons wordt gegeven (en bij de inboedel van het huis hoort).
Het VRA guesthouse waar we als studenten verblijven heeft 3 slaapkamers, een keuken, een badkamer met bad/douche en toilet en een woonkamer. Het staat in Akosombo, in de wijk Upper Dam. We hebben security met wapenstokken (i.v.m. ‘thieves’) bij ons huis, beneden in de tuin, 24 u per dag. De mannen en vrouw (altijd samen met een mannelijke collega) van de security hebben ook een rol als conciërge. Omdat we ons huis graag zelf wilden schoonmaken, hadden we op de markt een emmer, bezem en dweil gekocht voor 15 Cedi (7,50 euro). Toen de dienstdoende security man ons uit de taxi zag stappen met de spullen, kwam hij hoofdschuddend naar ons toe. We hadden hem moeten zeggen dat het huis niet in orde is, zodat hij een schoonmaker van de VRA zou kunnen oproepen via de chef facilitaire dienst. Het is echt not done dat wij als medisch studenten zelf het huis gaan poetsen. Op zijn vraag wat we nog meer nodig hadden, probeerden we uit te leggen dat we waterkoker willen hebben om soep, koffie of thee te maken. Hij dacht dat we een kok wilde hebben en zei dat te gaan regelen. Gelukkig hadden we op tijd door dat we het Engelse woord ‘kettle’ moesten gebruiken. Het moet natuurlijk niet te decadent worden.
Gisteren probeerden we al een waterkoker aan te schaffen op de markt, zoals eerder verteld. Deze was te duur, dus toen we vandaag een tweedehands elektronica kraam ontdekten, hoopten we onze slag te slaan. Vervolgens werden er twee klapstoeltjes neergezet, zodat we konden wachten terwijl de stekker van de reeds gevonden ketel tussen een flinke stapel andere spullen gezocht werd. Onze blik viel op een stuk vloer waar 6 verlengsnoeren cq stekkerdozen lagen met welgeteld 27 mobiele telefoons die er lagen op te laden. Een wir war van snoeren lag er tussen. Michelle rook al iets vreemds (ze dacht dat het misschien een gebraden kippetje was). Terwijl de waterkoker werd getest, bleek dat er een berg met snoeren in de fik stond, geen gevogelte dus. In rap tempo werden alle stekkers los getrokken door twee mannen, aangestuurd door een volle Afrikaanse jonge vrouw die aanwijzingen gaf hoe dat te doen. Een gesmolten kluwen snoeren werd omhoog gehouden. De waterkoker was onbeschadigd uit de fik gekomen. Er werd water uit de koker in een schaal geschonken, waar onze handen in werden geduwd om te laten zien dat hij werkte. Hij werkte, niet zo fijn echter je handen in kokend water! Helaas hebben we hem moeten laten waar hij was, want de prijs van 45 Cedi was 10 Cedi duurder dan een nieuwe. Als het goed is hebben we er binnenkort een die door de VRA aan ons wordt gegeven (en bij de inboedel van het huis hoort).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten