Ontbijt, lunch en diner zijn voor ons geregeld door dr. Ben. Voor de schappelijke prijs van 8 Cedi per dag totaal kunnen we drie maaltijden nuttigen in de kantine cq. restaurant van het ziekenhuis.
Als je de deur naar de ruimte open doet, moet je eigenlijk ongeveer een minuut je adem in houden of niet door je neus ademen vanwege een enorme penetrante lucht. Het ruikt er naar bijna dode mensen. Omdat het mortuarium achter de kantine is, denken wij dat daar de lucht vandaan komt. Deze theorie wankelt een beetje, want we roken ‘m ook al op 2 toiletten buiten het ziekenhuis en in een restaurant. Na een korte periode in die lucht, ruiken we m dus niet meer.
De kantine is een ruimte van ongeveer 8 x 5 meter met daarin een balie met vitrinekast met snoepjes, toiletpapier en tandpasta. Verder staan er zes vier-persoons tafels met gammele klapstoelen en plastic kleedjes, sommige onderdelen wat meer versleten dan de andere.
Voordat je kan eten, moet je je handen wassen met een groene zeep uit een Dreftfles, die naar kokos ruikt. En, zoals het bordje boven de kraan zegt: je mag niet je mond wassen aan de kraan/boven de wasbak.
Na deze plichtpleging, kunnen we gaan zitten en dan wordt ons eten gebracht, zoals we al eerder hadden verteld. Soms worden Ghanese mensen van een tafel ‘verjaagd’, zodat wij kunnen zitten. Zij moeten dan aan schuiven bij ander personeel uit het ziekenhuis. We vallen natuurlijk wel erg op hier…
Die ruimte waarin we eten is een wereld op zich. We maken er van alles mee. Zo zagen we al twee keer iemand bijna stikken in de graten die hier overvloedig in de vis zitten. Net voor we op wilden staan om een Heimlich-manoeuvre toe te passen, want verder niemand keek op van de naar adem snakkende personen, kwam het op Ghana Magic wijze weer goed.
Vanaf de typisch Ghanese (maar Made in China) plastic soepkommen staren ons regelmatig doffe vissenogen en naar lucht happende vissenbekken aan; gelukkig niet van onze tafel. Ons lunch- en dinermenu bestaat meestal uit rijst (Jollof rice, fried rice of plain rice) met kip. Al het vaste personeel krijgt in plaats van rijst meestal Banku of FuFu, wat gemaakt is van koolhydraatrijke gestampte/ gepureerde cassave. Er wordt dus rekening gehouden met onze Westerse afkomst.
Op vrijdag is de dag van het extraatje, dan krijgen we een gekookt ei. Dat is een welkome variatie op ons verder zeer voorspelbare ontbijt met brood, jam, koffie of thee. Zelfs de boter moeten we er nog steeds iedere dag bij vragen.
Soms eten we ons avondeten buiten de deur om te kunnen genieten van de al het lekkere dat Ghana te bieden heeft. We hebben al een paar leuke eettentjes ontdekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten