woensdag 31 augustus 2011

Bedankt

Tijdens ons co-schap in Ghana hebben we veel meegemaakt. Een aantal zaken hebben we met jullie gedeeld. Een kleine opsomming van typisch Ghanese dingen die we niet kwijt konden elders in onze blog, willen we toch nog even benoemen.

Wat we erg raar vonden is dat in het ziekenhuis de artsen en verpleegkundigen hun mobiele telefoon gebruikten als onderzoekslampje.
Alle, echt alle, vrouwen met lang haar hebben nep haar. Hun haar groeit hooguit 3 cm, waarna het afbreekt door de droogte. Kapperszaken waar haar wordt ingeweaved verdienen goud geld. Je ziet ook de meest wonderbaarlijke kapsels en kleuren (fel rood, paars, blauw).
Op veel plekken langs de snelweg staan verkopers met van alles en nog wat: eten, drinken, speelgoed, posters, autospullen enzovoort. Als je kijkt vanuit het voertuig waar je in zit, verwachten ze dat je iets wilt kopen. Als je daadwerkelijk iets wilt hebben, rennen ze met de auto/taxi/bus mee, terwijl je betaalt.
Telkens als we ergens lokaal gingen eten, kwam er de volgende riedel : "we have fried rice, jollof rice and plain rice with chicken". Dit was zo standaard, dat we van tevoren al konden bepalen wat we wilden eten. Meestal fried rice and chicken. Overigens de lekkerste kip ooit!
In ontmoeten en begroeten wordt veel tijd gestoken door de Ghanees. Je komt vaak niet weg, voordat je je telefoonnummer hebt gegeven of je e-mail adres. En vice versa.
Akosombo voelde voor ons als een communistisch dorp met een ernstig kapitalistische inslag inclusief een "Big Brother is watching you" - gevoel.
Op de vraag of we van het zwembad gebruik konden maken zei de receptionist van een hotel ons, terwijl hij diep nadacht: "That is very very very possible". Hij moest er zelf ook hard om lachen.
Tijdens ons lange weekend weg met de familie hebben we drie (1 uit Finland en 2 uit Nederland) geneeskundestudenten geholpen met medische problemen, te weten insectenbeten en mogelijk Dengue. Op het strand en aan de bar hebben we consult staan houden en ze voorzien van medicatie uit onze reisapotheek. En een advies naar het ziekenhuis te gaan.

En, oh ja, hoe vaak we het woord Obruni (witte of blanke) hebben gehoord, is niet meer te
tellen. Ik (Mieke) heb me nog nooit zo blank gevoeld als daar.

We hadden gemiddeld 50 pageviews per dag. Een totaal van bijna 3000 (drieduizend!). Het was voor ons erg prettig dat er vanuit
Nederland en vanaf vakantiebestemmingen zo overvloedig werd meegelezen.

Allemaal bedankt voor het volgen!
Michelle & Mieke

Geen opmerkingen:

Een reactie posten