Vervoer

Reizen in Ghana kost veel tijd. Ook is het best gevaarlijk op de weg. Het advies van alle Ghanezen die we ontmoet hebben, is niet zelf te rijden, maar altijd te zorgen voor een chauffeur, iemand die weet welke verkeersregels allemaal niet toegepast worden en bekend is met het gedrag op de weg. Dat kan de bestuurder van de trotro zijn, die van een taxi of een privé chauffeur. Ook zijn de wegen slecht, veel gaten en soms niet eens asfalt. In Akosombo hebben we de beste wegen gezien, maar dat is ook een rijke stad. We schrikken regelmatig van het willekeurig rechts en links inhalen, veel te hard rijden en de kris kras overstekende voetgangers. Er wordt ook de hele tijd getoeterd. Waarom precies, weten we nog niet. Het kan gaan om mensen langs de kant te waarschuwen dat ze langs komen (voor de veiligheid), of om te zien of iemand van hun diensten gebruik wil maken (taxi), maar soms ook zomaar, zonder aanwijsbare reden (zenuwtik? gewoonte?).
Men neemt hier voorrang, soms met vervelende gevolgen, zoals we deze week meemaakten. Met de taxi reden we van Accra naar Kasoa, waar de privé kliniek is. Na een tolpoortje net buiten de hoofdstad, bij een wegversmalling, stond een vrachtwagen klaar om in te voegen. Enkele auto’s voor ons gaven geen voorrang en de bijrijder van de vrachtwagen zat vanuit zijn raam druk te gebaren om er tussen te kunnen. Toen we er met de taxi naast stonden, ging de vrachtwagen ineens rijden. De taxi werd opzij geschoven! Geschrokken hoorden we een flinke klap en een krakend geluid. De enorme kiepwagen had het hele achterspatbord en zijkant aan gort gereden. Gelukkig reed de taxi nog en de jongeman stuurde met trillende handen zijn auto naar de kant van de weg. De vrachtwagen probeerde door te rijden, dus hij sprong uit de auto om de politie te roepen. Een agent rende met hem mee en samen hielden ze de vrachtwagen aan. Uit de cabine sprongen drie mannen en er volgde een flinke woordenwisseling, waarbij Michelle de politie agent vertelde wat er was gebeurd en dat het wat ons betreft opzet van de vrachtwagenchauffeur was. Onze taxichauffeur ging de schade bekijken, voelde eraan en haalde zijn wijsvinger flink open aan een stuk metaal. Je zag hem kijken: “ook dat nog!”. Gelukkig hadden we onze goedgevulde visitetas bij en zo stonden we, met een leuk publiek langs de kant van de weg, even later de verwonding van de jongeman te verbinden. Michelle haar broek zat onder de bloedspetters en het eerste - doorweekte - verband werd door de jongen gewoon op straat geflikkerd (dat is ook zo’n tik die mensen hier hebben, alles gewoon op straat gooien). Na 45 minuten had de vrachtwagenchauffeur de eigenaar van de taxi aan de lijn om een en ander af te handelen en konden wij onze weg vervolgen. De jonge taxi-driver ging nog vaker toeteren het laatste stuk, van de zenuwen vermoeden we.
Bij een ander tolpoortje werd Mieke eerst door een verkoopster op haar arm geklopt, waarna die vrouw dat bij Michelle ook deed. Michelle vroeg haar dat te laten, waarop de vrouw echt heel agressief werd, ze trok Michelle aan haar arm via het raam van Mieke. De vrouw begon te schelden, heel gezellig! Gelukkig reden we snel door. Het grootste gedeelte van de tijd reizen we veilig en komen we vriendelijke en behulpzame mensen tegen. Het echte nadeel is de hoeveelheid tijd die gaat zitten in het van A naar B gaan. Van Accra naar Buduburam en terug kostte ons 6 uur. Het refugee camp lag 22 mijl van de plek waar we verbleven, tel uit je winst! Als je iemand vraagt hoe laat de bus komt of wanneer je zal vertrekken, zegt men: “soon” of “in a few minutes”. Dan kunnen we nu al bedenken dat ze eigenlijk niet weten wanneer en dat het best wel eens een paar uur kan duren. Een opvallend feit is dat we slechts 4 vrouwelijke bestuurders hebben gezien de afgelopen weken. En dat betrof privé auto’s, in de trotro of taxi zie je ze helemaal niet achter het stuur zitten. Ook moest een taxichauffeur heel hard lachen toen Michelle hem vertelde dat ze een Nissan Micra reed net als hij. Hij geloofde niet dat ze zelf een rijbewijs had. Toch raar in een wereldstad als Accra.